miércoles, 1 de octubre de 2008

A casa de Mango Street



-Gústache a literatura chicana? -preguntoume o outro día o primeiro kazakho-alemán reintegracionista que coñezo.
- Si, claro, pero... -Que é literatura chicana? -pregunteime eu.
Trátase do que escriben algúns "hispanos" (sic.) nos Estados Unidos de Norteamérica que non teñen vergoña de facelo. É unha boa definición. Ademais, empregan vocabulario propio e, por suposto, o punto de vista reflicte absolutamente a comunidade na que viven.
A casa de Mango Street é un moi bo exemplo desta literatura. Non sei que é o que máis me gustou do libro: a súa frescura, a narración, o monólogo interior continuo, a transparencia ou a inocencia de quen sabe que esa é unha arma moi potente na literatura.
Sandra Cisneros une con mestría estes 44 contiños, que están conectados entre si polo punto de vista da súa narradora e protagonista, Esperanza, unha nena que vive nun humilde barrio hispano de Chicago.
No primeiro capítulo, Esperanza cóntanos como a súa familia chegou a vivir en Mango Street. Alén desta mudanza, a familia xa pasara por moitas outras casas antes. O que acontece nas seguintes páxinas non vos deixará abandonar a lectura.
A autora publicou os poemarios Bad Boys (1980), My Wicked Wicked Ways (1987) e Muller ceiba (1994), a antoloxía de contos Woman Hollering Creek (1991), a novela Caramelo (2002) e o conto infantil bilingüe Hairs/Pelitos (1994). A casa de Mango Street (1984), a súa primeira novela, foi un éxito rotundo dende a súa publicación. Eloxiada de forma unánime pola crítica e por un público que abarca todas as idades, utilízase en moitas escolas dos Estados Unidos como lectura obrigatoria.
No Día da Tradución creo que cómpre darlle as grazas a Moisés Barcia e a Rinoceronte Editora por este novo agasallo. Beizón.
Agardo os vosos comentarios... e que a nosa irmandade non esmoreza.

Cisneros, Sandra: A casa de Mango Street. Cangas do Morrazo: Rinoceronte Editora. 2008.

No hay comentarios: